Σαραντάρης, Γιώργος

Έλληνας ποιητής και φιλόσοφος (Κωνσταντινούπολη 1908 - Αθήνα 1941). Δύο χρόνια μετά τη γέννηση του ως το 1931 έζησε, εξαιτίας των εμπορικών ασχολιών του πατέρα του, στην Ιταλία, όπου έκαμε και τις πανεπιστημιακές του σπουδές (νομικά και φιλοσοφία). Μετά ήρθε στην Ελλάδα κι έμεινε ως το θάνατό του, που προήλθε από τις κακουχίες του πόλεμου, στον οποίο ο Σ. πήρε μέρος ως απλός στρατιώτης. Επάγγελμα δεν άσκησε κανένα, ζώντας λιτά με ένα μικρό εισόδημα: ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένος στη ζωή του πνεύματος. Την εμφάνιση του στα γράμματα έκαμε το 1933 με το αφήγημα Μάρθας βίος, που είναι από τα πρώτα δείγματα «εσωτερικού μονόλογου» στην Ελλάδα. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε και την πρώτη ποιητική συλλογή του με τον τίτλο Οι αγάπες του χρόνου. Από τότε άρχισε να παρουσιάζει συχνά την ποιητική του εργασία, που αποτελούσε μια καινότροπη ποίηση, ελευθερωμένη από τα δεσμά του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας και τους κοινούς τόπους των παραδοσιακών θεμάτων. Η τελευταία συλλογή του (Στους φίλους μιας άλλης χαράς, 1940) αποτέλεσε και το σημαντικότερο σταθμό της ποιητικής και πνευματικής του πορείας, που ανακόπηκε πρόωρα. Παράλληλα ο Σ. έδινε δείγματα και του φιλοσοφικού στοχασμού του. Με το δημοσίευμα του Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης (1937) έγινε ο εισηγητής στην Ελλάδα της υπαρξιακής φιλοσοφίας, την οποία πάντως μετέβαλε ελληνικά, βασισμένη στην ελληνική παράδοση και φύση και επηρεασμένη από τη δική του ποιητική ιδιοσυγκρασία. Η δημοσίευση το 1961 (επιμέλεια Γ. Μαρινάκη) σ’ ένα συγκεντρωτικό τόμο, εκτός από τα δημοσιευμένα, και πολλών ανέκδοτων ποιημάτων του Σ., γραμμένων το 1940, που είναι τα ωριμότερα του, φώτισαν καλύτερα την πνευματική προσωπικότητα του ποιητή, που πρόσφερε πολλά στο νεοελληνικό λυρικό λόγο. Ο Έλληνας ποιητής και φιλόσοφος Γιώργος Σαραντάρης (φωτ. από την έκδ. «100 + 1 χρόνια Έλλάδα»).